در یادداشت قبلی در مورد تقسیم بندی کارها بر اساس فوریت و اهمیت آن به 4 دسته مهم و فوری ، غیر فوری اما مهم ، فوری و غیرمهم و غیرفوری و غیر مهم ( ماتریکس آیزنهاور ) صحبت کردیم .

در مرحله ی بعدی لازم است تمام کارها و مسئولیت هایی که برعهده ی شما است را یادداشت کرده ،سپس مدت زمانی که لازم است آن کار را به اتمام برسانید را نیز یادداشت کنید ، چرا که یادداشت کردن زمان تقریبی انجام هرکار به شما کمک می کند تا بدانید برای هرکاری چقدر زمان لازم دارید و یک نگاه واقع بینانه از برنامه ریزی برای شما ایجاد می کند و احتمال اینکه برنامه ی خود را نیمه کاره رها کنید در این روش بسیار کم است.

اما نکته ی بسیار مهمی که باید یادتان باشد این است که پایبندی به برنامه ریزی از خود برنامه ریزی کردن مهم تر است و یادداشت کردن برنامه ها می تواند شما را در این پایبندی همراهی کند .

در این برنامه ریزی شما زمان استراحت و تفریح را نباید فراموش کنید چرا که اگر شما از این دو مقوله ی بسیار مهم غافل شوید میتوانید دچار فرسودگی در برنامه ریزی شده و آن را نیمه کاره رها کنید .

حال که با یک برنامه ریزی اصولی و تقسیم بندی کارها براساس فوریت و اهمیت آشنا شدیم می خواهیم به برخی از راهکارها برای شروع و پایبندی به برنامه ریزی بپردازیم .

از شروع کردن نترس

شروع یک کار و عادت کردن به آن سخت ترین قسمت ماجرا است .برای اینکه بتوانید به برنامه ریزی و کار کردن مطابق برنامه عادت کنید برای خود ایجاد انگیزه کنید .

برای ایجاد انگیزه می توانید به جنبه های مثبت برنامه ریزی و پایبندی به آن فکر کنید . مثلاً اگر شما در طول هفته براساس برنامه ی خود عمل کنید در پایان هفته فرصت کافی برای تماشای فیلم مورد علاقه تان خواهید داشت .

همچنین برای ایجاد انگیزه می توانید برای خود جایزه در نظر بگیرید . مثلاً اگر امروز طبق برنامه ای که برای خود چیده اید پیش رفتید می توانید برای خود یک شاخه گل بخرید .

نکته ی مهم در این تکنیک این است که :"ایجاد هر عادت جدید در افراد معمولاً بین ۳ هفته تا ۶۶ روز طول می‌کشد". یعنی زمانی که برنامه‌ریزی می‌کنید، باید به‌ خودتان مدتی را زمان بدهید تا کاملاً به آن عادت کنید. در این مدت که به برنامه‌ی جدید عادت می‌کنید می‌توانید متناسب با تجربه‌ی خود، تغییراتی در برنامه ایجاد کنید که پایبندی به آن را برایتان دلپذیرتر می‌کند.

در نهایت استفاده از یک پلنر ( دفتر برنامه ریزی ) برای ثبت این برنامه و تغییرات آن می تواند مفید باشد .این دفتر برنامه ریزی می تواند یک دفتر فیزیکی و یا یک اپلیکیشن موبایلی باشد هرچند که بهتر است به صورت فیزیکی باشد چرا که تجربه نشان داده است یکی از ویژگی های افرادی که پایبندی به برنامه ریزی ندارد ، سرگرمی در فضای مجازی و اعتیاد به تلفن همراه است .

هدف ما از یادداشت کردن برنامه ها این است که این برنامه ها در جلوی چشممان باشد .

هرساله با شروع سال جدید ، شاهد این هستیم که در صفحات روانشناسی ، روانشناسان و متخصصان حوزه ی سلامت روان درمورد داشتن یک برنامه ی منظم و هدفمند برای موفقیت در سال نو می پردازند و گاهاً نیز مشاهده می کنیم خیلی از ما انسان ها نیز تا اردیبهشت ماه بسیار در مورد این برنامه ریزی و داشتن هدف در زندگی مصمم هستیم اما به مرور زمان گویی این اهداف و برنامه ها به فراموشی سپرده می شوند .

همانطور که می دانید برنامه ریزی برای انجام به موقع کارها بسیار مهم و ضروری است اما مهم تر از ، پایبندی به آن برنامه است .

ما امسال قصد داریم به این موضوع بپردازیم که چطورمیتوانیم به برنامه ریزی هایی که انجام می دهیم تا پایان سال پایبند باشیم .

بسیاری از ما انسان ها هم زمان چند نقش را در زندگی ایفا می کنیم . هم پدر و مادریم ، هم شاغلیم و هم مسئولیت های دیگری را برعهده داریم . برنامه ریزی کمک می کند تا از وقت های خود به بهترین شکل ممکن استفاده کنیم و وقت تلف شده ای نداشته باشیم .

برای برنامه ریزی موفق لازم است ابتدا مشخص کنیم قرار است چه وظایف و کارهایی را انجام دهیم پس بهتر است اولویت ها و ضروریات زندگی را روی یک برگه یادداشت کنیم . بعد از این کار بهتر است کارها را بر اساس ماتریکس آیزنهاور در 4 حوزه دسته بندی کرد چرا که استفاده از این ماتریکس می تواند به بهره وری بیشتر شما کمک کند و در نتیجه انگیزه شما را برای پایبندی به برنامه ریزی بیشتر کند . استفاده از این ماتریکس روشی برای سازماندهی وظایف بر اساس فوریت و اهمیت آن است که در ادامه به آن می پردازیم .

دسته ی اول : کارهای مهم و فوری است ؛ در واقع می توان اینطور گفت که کارهایی که در این دسته طبقه بندی می شوند فقط و فقط از عهده ی شخص شما بر می آید و تنها خودتان می توانید آن کارها را انجام دهید . کارهای این دسته مهم هستند و باید به فوریت انجام شوند . البته ممکن است کارهایی که در این دسته قرار دارند زمانی مهم ولی غیرفوری بوده اند که با پشت گوش انداختن آنها و به دقیقه ی 90 سپردن آنها الان در دسته ی مهم و فوری قرار گرفته اند .

مثل آماده شدن برای یک آزمون مهم و .....

دسته ی دوم : کارهای غیر فوری اما مهم هستند ؛ در واقع می توانید این کارها را بر اساس برنامه ریزی قبلی و به مرور زمان انجام دهید . کارهایی که سر رسید آنها هنوز فرا نرسیده اند در این دسته جای می گیرند که شما با هوش ، ذکاوت و برنامه ریزی می توانید به موقع آنها را انجام دهید و انجام دادن آنها می تواند سود دو چندانی را در برنامه ی شما ایجاد کند . مثل ورزش کردن برای سلامتی یا یادگیری یک زبان که اگر آنها را با برنامه ی قبلی انجام دهید قطعاً می تواند در آینده ای نه چندان دور به کمک شما بیایند .

دسته ی سوم : کارهای فوری و غیرمهم هستند . کارهایی که می توانید به دیگران بسپارید . اما یادمان باشد این دسته از کارها می توانند حاصل یک اشتباه مهم از سمت خود ما باشند و آن هم عدم مهارت نه گفتن هست . وقتی نتوانیم نه گفتن را به موقع و به جا استفاده کنیم زندگیمان پر می شود از مسئولیت های فوری اما غیرمهم . می توانیم با واگذاری مسئولیت این کارها به دیگران تمرکز بیشتری را در خودمان ایجاد و فرصت برای کارهای مهم تری را دریافت کنیم .

دسته ی چهارم : کارهای غیرفوری و غیر مهم . کارهایی که می توانید آنها را حذف کنید و نام جالب آن در این ماتریکس "حماقت " است . به راحتی در زندگی بسیاری از افراد می توانیم این کارهای غیرفوری و غیر مهم را مشاهده کنیم . مثل چک کردن گاه و بی گاه پیام رسان ها ، تماشای ده باره ی فیلم ها و سریال های تکراری و ....

رابطه زوجین رابطه ای منحصر به فرد با نقش ها و ارزش های منظومه زن و شوهری می‌باشد که از خانواده مبدا تاثیر می‌پذیرد. ازدواج به عنوان یکی از مهمترین چرخه های زندگی و چالش ها و تکالیف خاصی دارد .عبور موفق از این مرحله ،زوجین را برای داشتن فرزند و مراحل جدید آماده می‌سازد. زوج ها با عواملی که مربوط به گذشته هریک می‌شود و اختلاف فرهنگی و شخصیت و ویژگی والدین وارد یک رابطه دوتایی می‌شوند که ورود و تشکیل هر سیستمی نیازمند مهارت و یکپارچگی و حفظ تعادل است .هرگونه رقابت جویی، ناارزنده سازی ،عدم درک و حمایت نشدن باعث افزایش اضطراب و ناامنی در نظام خانواده می‌شود و صمیمیت زوجین را که از مولفه های اساسی رابطه سالم است تهدید می‌نماید. 

زوجین سالم توانایی مواجهه با تعارض ها و درک متقابل ،احترام ،خودمختاری در عین باهم بودن ،حل مسایل،عدم سرزنش و کنترل گری ،مشارکت در وظایف ،داشتن فلسفه مثبت درباره رابطه ،فعالیت های لذت بخش ، مرزبندی و توجه به نیازهای فردی از جمله معاشرت و تفریحات فردی و اجتماعی خویش جهت تحکیم رابطه را دارند .
دراین میان استرس های عمودی و افقی مانند حوادث غیر قابل پیش بینی، مرگ عزیزان،ازدواج فرزندان،تولد فرزندان،مرگ ،تصادف،بیماری مزمن،سرطان،انتظارات و اداب و رسوم و اسرار و میراث روانشناختی نسل های گذشتگان ،در مراحل چرخه زندگی خانوادگی میتواند تعارضاتی رو بوجود اورد .از اين‌رو می‌بایست به تکالیف خاص هر مرحله آگاه بوده و با همکاری وحمایت و ارزیابی فشارهای وارد بر رابطه زوجی را ترمیم و بازسازی کرد 🌿
 

واژه بیمار را از مخاطبم بر میدارم و خطاب به مراجعینم که در پیچ و خم زندگی کودک مهربان و شادشان آسیب دیده است و به تنهایی زخم هایشان را با ذهنی و جسمی خسته و آشفته به اتاق درمان می‌رسانند تا شنیده شوند و التیام یابند ،تا بینش و درکی که در عمق وجودشان هست بیدار کنند می‌گویم من از شما بابت اینکه مرا شفا بخشیدید ممنونم ،من از اینهمه درک و تاب آوری و شهامت شما شگفت زده می‌شوم، من از امیدی که با اینهمه رنجش و آسیب پذیری دارید سپاسگزارم ،من از هرآنچه از شما می‌آموزم ممنونم .من ازطرف تمام کسانی که بخشی از وجود ارزشمندتان را آزردند و هرجا که شکستید از شما دلجویی میکنم  

 ازاینکه حفره های عمیق شکست، ناامیدی، تنهایی و زخم های روانتان را به من نشان دادید تا با کاوشی همدلانه در اشک هایتان ،درد هایتان سردرگمی و ضعف هایتان و ناگفته هایتان همراهتان باشم ،از اینکه باشهامت هستید و توانمند باعث افتخار من هستید 🦋

روز روانشناس برشما مبارک#

سارادرویش #

خانواده نظامی پویا و مهمترین و موثرترین بستر آموزش و یادگیری، رشد و بالندگی و پایه اساسی ترین نیاز دلبستگی و عشق و فرایند اجتماعی شدن است. مهمترین عامل گسستگی این بنیاد ارزشمند طلاق و جدایی می باشد، چالش برانگیز ترین استرسی که بر فرزندان تحمیل می شود.

کودک حس می کند ارزش این را نداشته تا والدینش بر سرتعارضات بالغانه رفتار کنند و مسولیت والدینی خود را به اندازه کافی خوب ادا کنند.طلاق یک واقعه تنش زا و مهمترین شاخص آشفتگی خانواده میباشد.طلاق عاطفی و حقوقی والدین اثرات منفی جبران ناپذیر روانشناختی و رفتاری بر کودک می گذارد که شامل عزت نفس شکننده، ناگویی هیجانی، افسردگی،بزهکاری، اختلالات یادگیری ،سوءمصرف مواد،روابط پرخطر ،بی اعتمادی،حس طردشدگی،نامنی،بی ارزش بودن،مشکلات جسمی،انزوا،خودپنداره منفی،حس گناه ،ناامیدی،پوچی،انحراف جنسی ،فرار از مدرسه و خودکشی می باشد. 

فرزندان طلاق بار سنگینی را بدوش می کشند ،بررسی دنیای روانشناختی فرزندان طلاق نشان می دهد قبل و در مدت تعارضات و بعد جدایی به مراقبت و درک و توجه ویژه ای نیازمندند.

قبل از بچه دار شدن از توانایی و ظرفیت خود برای والدی بالغ و سلامت روان خود آگاه باشیم ،چنین آسیب هایی تمام جنبه های زندگی فرزندان طلاق را از کودکی تا ازدواجش را تحت تاثیر منفی قرار خواهد داد 🌿