این روزها یکی از مسائلی که با آن رو به رو هستیم این است که برخی از زوجین یا تصمیمی به فرزندآوری ندارند و یا اگر فرزندی هم به دنیا می آوردند به تک فرزندی اکتفا می کنند و دلایل مختلفی هم از برای آن می آوردند . یکی از دلایلی که برای آن می آورند این است که شرایط اقتصادی سخت شده است و از پس تأمین هزینه های فرزندان بیشتری بر نمی آییم ، یا همین یک فرزند را می خواهیم به بهترین شکل تربیت کنیم اما این زوجین و والدین از آسیب هایی که تک فرزندی دارد غافل هستند چرا که وقتی پای صحبت آنها می نشینیم به هیچ کدام از این آسیب ها واقف نیستند .

در این یادداشت قصد داریم به برخی از آسیب های تک فرزندی بپردازیم .

کشف دنیا از پشت عینک بزرگسالی

اغلب کودکان تک فرزند به این خاطر که با بزرگسالان بزرگ می شوند فرصت و تجربه ی کودکی کردن ندارند و دائماً مراقب رفتارهای خود هستند که در چارچوب رفتارهای آدم های بزرگ اطرافشان باشند .

گرایش به بازی های انفرادی ( موبایل ، تماشای تلویزیون ، ps4 و ...)

این کودکان اغلب به خاطر تنها بودن ترجیح می دهند به سراغ بازی هایی بروند که در خلوت و تنهایی خود آنها را انجام دهند از این رو آمار استفاده از تلفن همراه و تماشای تلویزیون و وابسته شدن به فضاهای مجازی در کودکان تک فرزند بیشتر است .

انحصار طلبی

کودکان تک فرزند معمولاً همه چیزخواه هستند و همه چیز و همه کس را متعلق به خود می دانند و گاهی شاهد این هستیم که حتی این فرزندان مالکیت وسایل دیگران را نیز از آن خود می دانند .

رقیب نداشتن در جلب توجه و محبت والدین

از آنجا که این فرزندان انحصار طلب هستند ، در جلب توجه و محبت والدین رقیبی ندارند و به تنهایی تمام سهم محبت و توجه والدین را خواستارند .

کاهش رشد اجتماعی

روابط اجتماعی در خانواده های تک جمعیت نسبت به سایر خانواده ها کمتر است از همین رو فرزندان این خانواده ها درروابط اجتماعی دچار مسائل و مشکلاتی می شوند .

ترس و اضطراب در ارتباط با همسالان

از آنجایی که تک فرزندان در کنار فرزند دیگری نیستند ، در ارتباطات اجتماعی دچار ترس می شوند و از حضور در جمع اضطراب می گیرند .

داشتن رفتارهایی مشابه بزرگسالان یا بروز رفتارهای کودکانه در بزرگسالی

از آنجایی که این فرزندان اغلب با بزرگترها بزرگ می شوند رفتارهای بزرگتر ها را تقلید می کنند و بالتبع آن والدین از آنها انتظار رفتارهای بزرگسالانه دارند و چون در کودکی اجازه و امکان کودکی کردن ندارند در بزرگسالی ممکن است از خود رفتارهای کودکانه نشان دهند .

کودکانی به ظاهر اجتماعی در مقابل بزرگسالان با احساساتی ناپخته

این کودکان باتوجه به اینکه با بزرگسالان رشد می کنند اغلب رفتارها و قواعد اجتماعی را از آنها می آموزند اما در بیان احساسات اغلب ناتوان هستند و همین مساله در بزرگسالی آنها را تبدیل به بزرگسالانی با احساسات ناچخته می کند .

یافتن جامعه و محیط بیرونی تهدید کننده در بزرگسالی

اغلب این کودکان ار آنجایی که فرصت تجربه در کودکی را ندارند در بزرگسالی جامعه و محیط بیرونی را خیلی امن نمی بینند و آن را یک تهدید برای خود می دانند .

#تک-فرزندی

#معنویت-درمانی

#خانواده

#تربیت-معنوی

نویسنده مطلب
مشاور شما: فاطمه سادات زاهدیفاطمه سادات زاهدی
مطالبی دیگر از این مشاور